ایستگاه

یه وقتایی بد جور دلت می گیره

دلتنگ می شی و آسمون دلت بارونی می شه گاهی با

دلیل گاهی هم ...

اون موقع ست که تو اوج تنهایی نیاز داری به یک هم

صحبتی که تو رو بفهمه

تموم ریز و درشت زندگیتو بدونه و گوش شنوا داشته

باشه واسه شنیدن همه حرفای دلت

هر چند تکراری هر چند زیاد...

یکی که رازدارت باشه

کسی که حتی اگر تمام بدی ها و خطاهاتو بدونه باز

ترکت نکنه و بهت فرصت بده

تا باشی... تا جبران کنی...

کسی که دوستت داشته باشه و تو رو بشناسه حتی

بیشتر از خودت

کسی که خیرتو بخواد

بتونه تمام آرزوهاتو براورده کنه...

تمام خواستنی هاتو بدونه بدون اینکه اونا رو به زبون

بیاری

...

اون یکی هست و تنها خداست.

خدایی که با همه بزرگیش با همه تنهاییش هیچوقت

تنهات نمیذاره

خدایی که تو هر شرایطی بخشند ست

خدایی که...

خدای من ! دستم را محکم تر بگیر ...